12 نکته برای مادرانی که بد غذایی فرزاندانشان امان آن ها را بریده است

قاشق به دست دنبال فرزند

کسانی که فرزند بد غذا در خانه دارند،به خوبی می دانند این موضوع چقدر آزار دهنده است که  بعد از صرف وقت زیاد ،غذایی را که کودکتان اعلام کرده دوست دارد ،می پزید و آن را به شکلی زیبا تزئین می کنید اما او تا سر سفره مینشیند ، کمی صورتش را جمع می کند ، سرش را حرکت میدهد و از زوایای  مختلف ظرف غذای خود را نگاه می کند و در نهایت کمتر از نیمی از غذایی را که آماده کرده اید همراه با کلی بهانه گیری و چانه زدن می خورد و بعد هم بدون هیچ تشکری به سراغ اسباب بازیهایش می رود.

اگر شما هم کودکی بد غذا در خانواده دارید شاید بد نباشد برای مدت حداقل یک ماه و به شکل روزانه نکاتی را که در ادامه می آید، در نظر داشته و اجرا کنید. بعد از این مدت زمان می توان اطمینان داشته باشید که مشکل فرزندتان کاهش پیدا کرده و شاید حل شده باشد.

آنچه می خورد را در جایی یادداشت کنید

داشتن این لیست میتواند به شما کمک کند تا قضاوتی درست از میزان غذای او داشته باشید . بسیاری از مادرانی که از بد غذایی فرزندان خود شکایت دارندتنها می دانند که فرزندشان چه چیزهایی را نخورده ودر عمل تصور دقیقی از میزان غذایی که فرزندشان هر روز می خورد ، ندارند . از سویی برخی مادران در بسیاری از اوقات تنها به وعده های غذایی فرزند خود توجه داشته و به عنوان مثال توجهی به آبمیوه ای که او نیم ساعت قبل از ناهار خورده ، ندارند، غافل از اینکه همان آبمیوه اشتهای فرزندشان را از بین برده است .پس حتما هم وعده های غذایی و هم میان وعده ها را در جایی یادداشت کنید تا بتوانید دید درست تری از آنچه فرزندتان واقعا می خورد داشته باشید. در قدمهای بعدی این یادداشتها می تواند کمکی مهم برای برنامه ریزی غذایی برای فرزندتان باشد .

متوسط خوردن بچه را در نظر بگیرید

برآیند خورد و خوراک فرزندتان را طی دو یا سه روز در نظر داشته باشید. در بچه ها اشتها نداشتن برای یک یا دوروز کاملا طبیعی است . در نظر داشتن این بازه زمانی می تواند به شما کمک کند تا بی جهت نگران نشده و واکنش نشان ندهید . در طول این زمان نیز علاوه بر حجم غذا ،میزان مواد غذایی مختلف را نیز در نظر داشته باشید . به عنوان مثال اینکه طی این سه روز ،فرزند شما پروتئین کافی از طریق گوشت ،حبوبات ،ویا تخم مرغ دریافت کرده باشد.درنظرداشتن چنین روندی می تواند هم به شما اطمینان دهد که فرزندتان مواد غذایی لازم برای بدنش را به دست می آورد و هم اینکه با غذا نخوردن برای یک یا دو وعده توسط او شما برآشفته و مضطرب نخواهید شد .

مطلع باشید

اطلاعات درست وعلمی از میزان غذای واقعی که فرزند شما در این سن نیاز دارد، کسب کنید. بسیاری از مادران می گویند که فرزندشان در مقایسه با پسر خاله و یا دختر دوست خود کمتر می خورد ، در حالی که گاهی نیاز غذایی این دو کودک که با هم مقایسه شده اند ،متفاوت است.  توجه داشته باشید که گاهی یک سال تفاوت و یا حتی چند ماه تفاوت سنی میتواند بطور قابل توجهی در نیاز غذایی بجه ها تمایز ایجاد کند . علاوه بر سن ،جنسیت،ویژگی های فردی و فعالیت های بچه ها نیز باعث ایجاد تفاوتهای زیادی بین آنها می شود.

هله هوله نداشته باشید

چندمدل خوراکی برای میان وعده ی فرزندخوددرکابینت های آشپزخانه ویخچال دارید؟اگرتعداداین خوراکی ها بیش ازچهاریاپنج مدل است ، میتوانید مطمئن باشید که یکی ازدلایل بدغذایی فرزندتان را پیدا کرده ایدسعی کنید میان وعده های غذایی فرزندخودرابیشتربرمبنای میوه و سبزیجات قرار دهیدو تعداد سایر خوراکیها را کم کنید.یادتان باشد صرف بودن آن خوراکی هادر خانه،میتواند باعث افزایش کشمکش بین شما و فرزندتان شود؛چون همین که کودک خبر داشته باشند که در کابینت خانه یک بسته چیپس ،پفک و یا شکلات هست،چانه زنی برای دستیابی به آن را آغاز خواهند کرد و البته کودکان توانایی خاصی در چانه زدن برای عملی کردن خواسته های خود دارند،توانایی ای که مقابله با آن هیچ برنده ای نخواهد داشت.

تا گرسنه نشده غذا ندهید

برای غذادادن به فرزندتان برنامه زمانی مشخصی درذهن داشته باشد.اگر صبحانه اش را نتوانسته در محدوده زمانی مشخص شده تمام کند و به خاطرجمع شدن صبحانه هنوزگرسنه است،لازم است ناهار اورا زودتر بدهید تا بیش از حد گرسنه نشود.اگر صبح دیراز خواب بیدار شده و دیر صبحانه خورده ،بهتراست ناهاررا کمی دیرتر به او بدهیدتا نیاز به چانه زدن کمتری برای خوردن باشدو البته به صورت کلی نیز حداقل یک ساعت پیش از زمان غذا،از دادن هر نوع به فرزندتان اجتناب کنید.یادتان باشد اگر چند هفته پشت سر هم فرزندتان زمانی که ظرف غذا را جلوی رویش می بیند،احساس گرسنگی را نیز تجربه کند، مشکل غذا خوردن او تا حد زیادی کاهش پیدا خواهد کرد .در واقع مشکل بسیاری از بچه ها این است که زمانی باید غذا بخورند که چندان احساس نیاز نمی کنند.شاید بگویید اما اگر به فرزند من باشد او روزی بیش از یک وعده غذا نخواهد خورد،اگر چنین باوری دارید،پس بهتر است نکته ی اول را دوباره مرور کنید.

با هم غذا را آماده کنید

مشارکت دادن بچه هادر آماده سازی غذا یکی از کارهای است که می تواند علاقه ی آن ها را به غذا خوردن تقویت کرده و از سویی احتمال شکایت آن ها را از اینکه غذا را دوست ندارند،کاهش دهد.از طرفی این مشارکت خود میتواند رابطه ی شما را با فرزندتان تقویت کند.

همیشه از بچه ها نظر بخواهید

تزیین غذا ار راهکارهایی است که بسیاری از مادران از آن بهره می گیرند.آن ها تلاش می کنند تا بهمحدودیت زمانی جذاب کردن شکل غذا این ایده هر چند خوب و در برخی مواقع کارآمد است اما توجه داشته باشید که استفاده ی زیاد از آن می تواند خود باعث برداشت توسط کودک شود،ما غذا می خوریم تا نیازهای بدنمان را بر طرف کنیم و البته در کنار آن از غذا خوردن لذت می بریم،اما اینکه بخواهیم اولویت زیادی به لذت بردن از شکل غذا بدهیم ،می تواند هم باعث دردسر باشد و هم خودباعث ایجاد مشکلات دیگر شود.یکی دیگر از رفتارهایی که استفاده ی زیاد از آن باعث دردسر خواهد بود،نظر خواهی از کودکان برای آماده کردن غذاست. اگر قرار باشد غذاهای خانه همیشه و یا اکثر مواقع مطابق میل کودک شما آماده شود،می توانید مطمئن باشید که با این کار نه تنها مشکل بدغذایی او حل نخواهد شد که مشکلات دیگری نیز به رابطه شما وارد خواهد شد.

غذا خوردن را ساده کنید

گاهی بهانه گیری در غذا خوردن به خاطر دشواری در خوردن غذاست. به عنوان مثال بسیاری از بچه ها ماکارونی و به ویژه انواع شکل دار آن را بهتر از برنج می خورند. یکی از دلایل این موضوع میتواند راحتی بیشتر در خوردن ماکارونی در مقایسه با برنج باشد. بسیاری از بچه ها هم پلوهای مخلوط را راحت تر از پلو و خورش می خورند، چرا که باز هم برای آنها خوردن پلوی مخلوط ساده تر است. همین موضوع در ارتباط  با غذاهای انگشتی و چیزهایی که بتوان با دست آنها را برداشت – مانند پیتزا – وجود دارد. اگر شما نیز متوجه این نکات در فرزند خود شدید، در عوض زدن برچسب بد غذایی به او تلاش کنید در کنار بالا بردن مهارت او در استفاده از قاشق و چنگال، در کوتاه مدت غذا خوردن را برای او ساده تر کنید و اگر هم در زمان غذا کمی بریز و بپاش دارد با او مدارای بیشتری کنید. هرچه بچه ها بتوانند خودشان راحت تر غذا بخورند و خود را در این زمینه تواناترببینند، شما نیز کشمکش کمتری با آنها در مورد غذا خواهید داشت.

سفره را در زمان مشخص جمع کنید

حتما در زمان غذا دادن به فرزندتان محدودیت زمانی را در نظر بگیرید. بچه ها پیش از دبستان باید یاد بگیرند که زیر ۴۵ دقیقه غذای خود را به اتمام برسانند. البته ممکن است در ابتدای اجرای محدودیت زمانی لازم باشد کمی انعطاف داشته باشید و بعنوان مثال غذای کمتری برای او بکشید. اشتباهی که برخی از مادران مرتکب می شوند این است که بعد از اتمام ساعت غذا و تا یک یا دو ساعت بعد از آن کماکان در تلاش برای دادن گوشت غذا و یا بخش هایی از غذا هستند که تصور می کنند مقوی بوده است. این کار مشکل اساسی ایجاد میکند. خوردن خرد خرد مواد غذایی باعث می شود بچه ها اشتهای کافی برای خوردن وعده های غذایی بعدی نداشته باشند و این یعنی ادامه کشمکش برای خوردن غذا در وعده های بعدی. پس بعد از اتمام زمان غذا بدون سرزنش و تهدید ظرف غذا را جمع کنید و فرزندتان را تشویق به بازی کنید.

وارد بازی توجه طلبی نشوید

واکنش خودتان را در مقابل غذا نخوردن فرزندتان بویژه اگر او بلند بلند این موضوع را اعلام میکند، کنترل کنید. گاهی بچه ها از موضوع غذا نخوردن برای جلب توجه استفاده می کنند. یکی از نشانه ای این موضوع هم اعلام آن به مادر و بصورت کلی نشان دادن رفتارهایی است که می دانند موجب واکنش مادر میشود. میتوانید مطمئن باشید که اگر شما بتوانید برای حداقل یک ماه نسبت به غذا نخوردن فرزندتان واکنش نشان ندهید، او نیز آرام آرام متناسب با نیازهای بدنش غذا خواهد خورد و نیاز روانی خود برای جلب توجه شما را به شکل بهتری بیان خواهد کرد.

پای حرفتان بمانید

اگر با فرزندتان در مورد حجم غذا قول و قراری گذاشته اید بعنوان مثال اینکه سه قاشق دیگر میخوری و بعد میتوانی از سر سفره بلند شوی، حتما سر حرف خود بایستید. میتوانید حجم هر قاشق را کمی کمتر از حالت معمول در نظر بگیرید اما سر تعداد آنها تا حد امکان مصالحه نکنید. این پایداری در حرف میتواند از چانه زدن های بعدی فرزندتان جلوگیری کند. یادتان باشد که اگر یک بار حرف شما عوض شود، میتواند باز هم این اتفاق بیافتد و این کاری است که تمتمی بچه ها به دنبال اجرا کردن آن هستند.

خوبی های بدغذایی را هم ببینید

در اخر آنکه هرچند بد غذایی در مواقع افراطی میتواند باعث ایجاد خطر برای سلامتی کودک و اختلال در رشد او شود، اما یادتان باشد گاهی اوقات بهانه گیری های سر غذا میتواند فوایدی نیز داشته باشد، مثل اینکه به ما یادآوری کند که باید زمان بیشتری را به بازی با فرزندمان اختصاص داده و خارج از زمان غذا به او توجه بیشتری کنیم و البته اینکه برخی از رفتارها خود میتواند مانع اضافه وزن در بچه ها شود، بعنوان مثال دوست نداشتن شیرینی!

برگرفته از: “ماهنامه سپیده دانایی”